4/5
Het is een Steven Spielberg film dus kun je een degelijk, goedgemaakt, goed geacteerd, goed aangekleed, goed gefilmd en goed gescript resultaat verwachten. Klinkt saai wellicht maar dat is het toch eigenlijk nooit bij hem. Zeker niet met dit bronmateriaal. Ik ken de Washington Post vooral van de onthulling van Watergate door Woodward en Bernstein, maar een paar jaar daarvoor werd de eerste stap naar de journalistieke Olympus al gezet. In navolging van grote broer The New York Times publiceerde de Post in 1971 diverse artikelen die gebaseerd waren op de beruchte Pentagon Papers.Dit enorm gedetailleerde verslag van de rol van de VS in Vietnam tussen 1945 en 1967, opgesteld in opdracht van Robert McNamara, werd gekopieerd door militair adviseur Daniel Ellsberg (Matthew Rhys, hier een ander soort spion dan in The Americans). Ellsberg was geshockeerd door het rapport dat duidelijk maakte dat de VS de oorlog jarenlang voort had laten duren en zelfs had uitgebreid, wetende dat die niet te winnen was. Hij speelde het rapport door aan The New York Times en later wist ook de Washington Post er de hand op te leggen. In de film is mooi te zien hoe uitgever Katherine Graham (Meryl Streep) worstelt met het dilemma tussen zakelijke, persoonlijke en journalistieke belangen. Zakelijk gezien zou publicatie de ondergang van de krant kunnen betekenen, persoonlijk gezien zat ze in een spagaat door haar warme vriendschap met McNamara, maar journalistiek gezien wist ze dat dit nieuws zo groot was dat het in de krant moest. Het is explosief bronmateriaal dat prima gebracht wordt door Spielberg en zijn cast. De boodschap dat persvrijheid enorm belangrijk is in een democratische samenleving wordt er weliswaar niet al te subtiel ingeramd door Spielberg, maar hij komt er mee weg. Geholpen door een ijzersterke Streep.
Krantenfilms zijn sowieso altijd fijn vanwege de sfeer op zo’n redactie waarop tijd niet lijkt te bestaan en er voortdurend gediscussieerd wordt over wereldpolitiek door (vooral) mannen met opgerolde mouwen en verhitte voorhoofden. Dat was in It Happened One Night en His Girl Friday al zo en dat was in Citizen Kane, All The President’s Men, The Paper, Zodiac en Spotlight niet anders. Fascinating stuff.