Tag: 2015
Pagina 2/2
Carol
Ik moest denken aan In the Mood for Love. Net als het liefdesdrama van Wong-Kar Wai is Carol een film over een liefde die door het tijdperk waarin de personages leven niet geaccepteerd wordt. Verder zijn er net zoveel verschillen als overeenkomsten aan te wijzen, maar voor beide films geldt de prachtige beheersing waarmee de prille liefde getoond wordt. Voor je ogen zie je die groeien, heel voorzichtig en slechts gevoed door een blik, een subtiele aanraking en vooral veel ’tussen-de-regels-door-lezen-voor-gevorderden’. Magnifiek. Cate Blanchett en Rooney Mara zijn subliem. Blanchett als de door schade en schande wijzer geworden Carol Aird, die …
Lees meer
Youth
Op alle fronten is Youth een stukje minder dan La grande bellezza. Maar dat wil niet zeggen dat het geen fijne film is. Paolo Sorrentino weet hoe hij zijn kijkers moet behagen met prachtig camerawerk, oogstrelende locaties en intrigerende personages. De heren die zich in een Zwitsers kuuroord wentelen in weelde zijn ver verwijderd van de Jeugd uit de titel. Ze kijken met weemoed terug op een leven waaruit ze veel gehaald hebben. Genietend van kleine dingen zoals een mooie vrouw of het gezelschap van een jongere generatie. Maar er is wel een verschil in wat ze verder nog willen …
Lees meer
Narcos
Het is zowel van de makers van deze serie als van acteur Wagner Moura een prestatie van jewelste dat je als kijker een seizoen lang op het puntje van je stoel zit om het leven van een hoofdpersonage te volgen dat zo wreed en nietsontziend is als Pablo Escobar. Moura is het hart van deze prachtige serie die om meerdere redenen heel verfrissend is. Dat komt vooral omdat Narcos volledig in Colombia is opgenomen, dat het ontbreekt aan bekende acteurs (op Luis Guzmán na) en dat er alleen Engels gesproken wordt door personages waarvan je dat mag verwachten. Belangrijkste daarvan …
Lees meer
Spectre
De term ‘ouderwets vermaak’ is nogal eens gevallen in de besprekingen van de laatst Bond. Die term moet dan vooral in relatie tot Skyfall gezien worden, waarin James Bond een verleden bleek te hebben en er ruimte kwam voor veel gepsychologiseer rond zijn personage. In die zin is Spectre inderdaad traditioneler. Hier gaat James gewoon van plotpunt A naar B, C, enzovoorts, zonder ten prooi te vallen aan existentiële twijfels. Ook in ander opzicht is Spectre ouderwets. Het tempo is vaak opvallend laag. Niet in de actiescenes (de knallende opening in Mexico-stad, de auto-achtervolging door een nachtelijk Rome; spektakel is …
Lees meer
Le tout nouveau testament
Luchtiger dan zijn meesterwerk (wat mij betreft, de filmkijker liet het afweten) Mr Nobody, maar qua thematiek en stijl zijn er veel overeenkomsten tussen deze films van Jaco van Dormael. Van Dormael is erg goed in het mengen van dagelijkse beslommeringen en een zekere banaliteit en een flink dosis surrealisme. Hier doet hij dat opnieuw. Benoît Poelvoorde is super als de schmierende, rancuneuze en vunzige God wiens dochter in opstand komt tegen de terreur van papa. In haar ogen is Vader een klootzak die aangepakt moet worden en ze zet zelf vast de sluizen open door alle sterfdata van …
Lees meer
Son of Saul
Hoe vreselijk en aangrijpend het lot van de slachtoffers ook is, het verhaal van Saul raakt me toch niet echt. Het is allemaal erg goed gemaakt en door de zeer subjectieve cameravoering wordt je als kijker ook goed meegevoerd in de persoonlijke zoektocht van de hoofdrolspeler. Maar ik betrap me erop dat ik afdwaal. Afstompendheid tonen moet voor deze film, maar ik kan er na een tijd niet zoveel meer mee. De film is aan alle kanten de hemel ingeprezen en ik snap ook wel waarom. Door de manier van filmen, met zeer weinig scherptediepte waardoor alles verder dan een meter van Saul out of …
Lees meer
CitizenFour
Een man in een hotelkamer. En je weet al hoe het afloopt. Het is immers allemaal echt gebeurd. Toch ontvouwt het verhaal van Edward Snowden zich als een thriller. CitizenFour gaat over de acht dagen in juni 2013 waarin Snowden met Guardian journalist Glenn Greenwald en filmmaakster Laura Poitras in een hotelkamer in Hong Kong opgesloten zat. Poitras laat wel andere personen buiten die kamer aan het woord, maar het is toch vooral de wat flegmatieke Snowden die alle aandacht opzuigt. Wat hij naar buiten brengt, zal de wereld veranderen. Snowden weet dat maar blijft er kalm onder. Al verraadt …
Lees meer
The Guest
Het verhaal is niet bepaald nieuw: vreemdeling (in de vorm van een teruggekeerde oorlogsveteraan) staat op de stoep, palmt moeder en zoon in en ook langzaam de dochter des huizes, en blijkt vervolgens een creep met gewelddadige bedoelingen. Maar de manier waarop dit getoond wordt, is erg goed gedaan. Vooral door de rol van Dan Stevens (die ik ken als brave borst Matthew in Downton Abbey) als de moordmachine, door zwarte humor te combineren met keihard geweld en door de ijzersterke soundtrack. Door die muziek (met oa Front 242, DAF, Sisters of Mercy en Clan of Xymox), het font in …
Lees meer
The Lobster
De eerste helft is fantastisch, met een absurdisme dat door de consequent aangehouden toon toch volkomen logisch is. Je krijgt een maand om een partner te vinden (dat kun je verlengen door los rondlopende singles af te schieten) en als dat niet lukt wordt je in een dier veranderd. Maar in de tweede helft zakt The Lobster wat in, als David de echte liefde gevonden lijkt te hebben maar de relatie niet getolereerd wordt door de groep alleenstaanden waarin hij is opgenomen. Maar het concept van de film is zo sterk dat regisseur Yorgos Lanthimos voldoende credits overhoudt. Al vond ik …
Lees meer
Pasolini
Ik ken Pier Paolo Pasolini eigenlijk alleen van oude zwartwit foto’s. En ik heb zijn bio (Pasolini Requiem) nog ongelezen in de kast staan. Of Willem Dafoe echt op hem lijkt is de vraag en of het echt allemaal zo gegaan is eind 1975, toen de regisseur dood op het strand bij Ostia gevonden werd, is al helemaal onzeker. Maar Pasolini voelt als een oprechte en natuurgetrouwe film en Dafoe kan de vergelijking met die oude foto’s prima aan. Abel Ferrara maakte een film over de laatste dagen van de cineast waarbij banale en surrealistische momenten elkaar afwisselen. Als Pasolini op bezoek …
Lees meer
J Kessels
Fear and Loathing in Las Vegas. Maar dan in Tilburg en Hamburg. Frank Lammers is echter geen Benicio del Toro. Waar die weg kwam met nauwelijks een verstaanbaar woord irriteert het gebrek aan tekst uit de mond van de immer rokende Brabander. En als hij spreekt is het vaak in net-niet lekker lopend Engels. Lammers kan met veel weg komen, maar hier had wat meer richting en inhoud wel gemogen. Daar staat dan wel weer een ijzersterke Fedja van Huet tegenover. De dialogen van de film trekken me niet over de streep, maar de sfeer, locaties en personages doen dat …
Lees meer
True Detective, seizoen 2
Producent en scenarist Nic Pizzolatto doet een manmoedige poging het succes van het eerste seizoen te evenaren, maar de toon die hij hanteert is zo zwaar dat de serie eronder bezwijkt. Het is zoeken naar een beetje lucht te midden van alle ellende. Seizoen twee zit vol scenes waar geen touw aan vast te knopen is, althans niet in de dialogen. Er wordt veel gepraat maar waarover is vaak onduidelijk. Visueel is er wel van alles te beleven en ik heb wel genoten van de locaties en de algemene setting van een fictief stadje in Californië dat een poel des …
Lees meer
Amy
Ik had niet zoveel met de persoon van Amy Whinehouse, maar de documentaire over haar tragische leven is wel prachtig. Intiemer kan een film niet zijn: volledig samengesteld uit bestaand videomateriaal. Of dat nou van een vroege generatie mobiele telefoon komt of van een professioneel videoverslag door de BBC. Uit al die beelden komt Amy naar voren als een kwetsbaar hertje dat totaal niet opgewassen is tegen wat er op haar af zou komen toen Back to Black zo’n groot succes bleek.
Lees meer
Mission Impossible – Rogue Nation
MI5 dus. Het is een grappig samengaan van namen met de Britse geheime dienst. Ethan Hunt en zijn team doen iets vergelijkbaars maar dan een stuk minder officieel. De vijfde editie van de cyclus is wat minder high tech dan deel vier. Waar er daar nog op de hoogste wolkenkrabber en in een geautomatiseerde parkeergarage werd gestoeid, keren Ethan en kompanen hier terug naar de klassieke Britse spionnentradities zoals we die kennen uit de James-Bondfilms en een Amerikaanse tegenhanger als The Man from U.N.C.L.E. (waar binnenkort een film van verschijnt). Dat komt volgens mij vooral omdat de Chinezen zich als …
Lees meer
Eisenstein in Guanajuato
Afgaand op de recensies had ik een hilarisch portret van de zijn seksualiteit ontdekkende Sovjetcineast Sergej Eisenstein verwacht. Maar dat viel toch wat tegen. Het was me allemaal net wat te kunstzinnig. Dat had ik overigens kunnen verwachten bij de niet bepaald als publiekslieveling bekend staande Peter Greenaway. Filmen kan hij wel en ook de acteurs, locaties en het camerawerk waren prima. Maar Greenaway last ook ruimte in voor talloze zijsporen die mij bij vlagen volledig de mist in wisten te sturen. Er wordt zoveel geluld in deze film dat ik ergens ben afgehaakt en het contact met Greenaway en co …
Lees meer
Schneider vs Bax
De mengeling van bittere ernst, menselijke onmacht en gortdroge humor werkt ook hier weer als een tierelier. Alex van Warmerdam weet hoe hij dit moet doseren, liefst in een echt aandoende maar in wezen compleet kunstmatige omgeving. De plek waar het drama zich ditmaal afspeelt is een geïsoleerd vakantiehuis aan het water. Omgeven door enorme massa’s wuivend riet. Het verhaal van Schneider vs Bax, over twee huurmoordenaars die elkaar uit de weg moeten ruimen, is voor Van Warmerdambegrippen nogal gezocht. En tegelijk ook wat banaal. Gelukkig is dat centrale verhaal bijzaak in een zwarte komedie waarin personages opduiken alsof ze …
Lees meer
Better Call Saul, seizoen 1
Het leek mij nogal een stretch toen ik hoorde dat Saul Goodman een eigen serie kreeg. Hoe grappig, vilein en fout de advocaat van Walter White in Breaking Bad ook is, het is toch echt een randfiguur. Maar ziedaar, de serie is er en Saul (hier heet hij nog Jimmy McGill) weet inderdaad een heel seizoen te dragen. Daar was wel een flinke dramatische verandering voor nodig. In Breaking Bad is Saul wie hij is. Een niet al te dappere louche advocaat met een hart, die alles overheeft voor zijn cliënten en daarvoor menige mentale barrière moet nemen. In Better …
Lees meer
Avengers: Age of Ultron
De klappen van de clashende ego’s der Avengers zijn vaak harder dan die met hun megalomane tegenstanders in het escapistische spektakel Avengers: Age of Ultron. Age of Ultron begint spectaculair, met de inval bij misdaadorganisatie Hydra. Als een geoliede machine gaat het team daar tekeer. Bij terugkomst gaat het echter mis. Tony Stark (Robert Downey Jr.) en Bruce Banner (Mark Ruffalo), nerds als het zijn, willen wat pielen met een robot. Zonder medeweten van de rest. Beetje kunstmatige intelligentie erin en dan is deze Ultron (met de altijd sinistere stem van James Spader) klaar om de aarde beschermen tegen een …
Lees meer
Ventoux
Het boek van Bert Wagendorp las ik met veel plezier omdat het gaat over mannen van middelbare leeftijd die proberen te fietsen en hun jongere versies die al even inefficient naar boven gaan. Die vermaledijde Mont Ventoux op. De berg is uiteraard een uitgekauwde metafoor. Terwijl ze daar naar boven slingeren komen de mooie dingen in het leven maar ook de mislukkingen naar boven. Dat werkt in het boek toch iets beter dan in de film. Dat komt voornamelijk omdat het boek meer tijd heeft (en neemt) om personages te verdiepen. In de film gaat het wel snel allemaal. Hoe de jongens …
Lees meer
Mad Max is een feminist
Mad Max: Fury Road is met groot enthousiasme onthaald door critici en publiek, in binnen- en buitenland. Regisseur George Miller triomfeert, 36 jaar na de eerste film. Maar dat doet er allemaal niet toe. Millers film moet namelijk zo snel mogelijk de zalen uit. Hij blijkt namelijk een paard van Troje. Een vehikel van feministen om hun visie op te dringen aan echte mannen. Dat is de teneur van een debat dat in de VS woedt, een land dat vol zit met gefrustreerde conservatieve mannen die hun machokant niet kwijt kunnen. Ze voelen zich verbonden in gedeelde waarden als het …
Lees meer
House of Cards, seizoen 3
Het is gemakkelijker om aan de top te komen dan om daar te blijven. Een uitspraak die in veel situaties toepasbaar is, maar zeker voor Frank Underwood. In seizoen 1 en 2 vocht hij zich een weg omhoog. Eerst van chief whip naar vice president en toen van positie twee naar de allerhoogste trede. Maar als president heeft hij het direct bij de start van dit nieuwe seizoen al moeilijk. En het wordt alleen maar erger. Dat Frank en Claire Underwood onder vuur liggen is een aangenaam alternatief voor het schijnbare gemak waarmee ze vorige jaren obstakels uit de weg ruimden. …
Lees meerIFFR 2015
Ik was dit jaar 10 dagen op het IFFR met een perspas. Niets nieuws wat dat betreft, maar toch was het anders. Die pas stond namelijk op naam van mijn journalistieke opleiding, de PDOJ. De focus lag op het schrijven van nieuwsberichten, previews, reportages en kijkjes achter de schermen. Ik heb geen enkele filmrecensie geschreven. Maar ik heb uiteraard wel films gezien, al waren het er een stuk minder dan in de topjaren. Bovendien werd ik donderdagmiddag ziek. De zaterdag heb ik er met moeite nog 2 uitgesleept. Hieronder een lijstje: Tokyo Tribe (3) Tegenvallende Shion Sono (diens Guilty of …
Lees meer